خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
مقاله تاریخ شهر نيشابور
قیمت: ۶۹۰۰۰ریال تعداد صفحات: 85 کد محصول :4981 حجم فایل:32,25 KB نوع فایل :rar
فایل ورد قابل ویرایش
توضیحی مختصر از متن فایل :
بررسي تاريخ
شناخت تاريخچه و علل پيدايش شهر
شهر نيشابور مانند ساير شهرهاي استان خراسان جزء اولين مراكز مسكوني است كه اقوام آريايي پس از ورود به ايران در آن سكني گزيدند.
خراسان قديم به چهار منطقه تقسيم مي شد كه عبارتند از:
1- بلخ 2- مرو 3- هرات 4- نيشابور
در حال حاضر سه بخش اوّل خراسان قديم در خارج از مرزهاي كنوني ايران است.
نيشابور قبل از ورود اسلام به ايران
بناي شهر نيشابور را به انوش بن شيش بن آدم نسبت داده اند. در كتاب تاريخ نيشابور تأليف خليفه نيشابوري آمده است كه نيشابور بر سنگي بزرگ سفيد و **** بنا نهاده شده است. آتشكدة آذربرزين مهر متعلق به دهقانان بوده و نان دهندة مقام و موقعيت نيشابور در زمان ساسانيان است.
شهر داراي برج و بارو بود كه در مواقع ضروري با استفاده از آنها محافظت و دفاع مي كردند. از آنجا كه نيشابور يكي از چهار شهر عمدة خراسان بوده در دورة هر پادشاهي مورد مرمت و بازسازي قرار مي گرفته، به جز در مواقع هجوم مهاجمان كه مورد تخريب واقع مي شده است.
نيشابور بعد از ورود اسلام
نيشابور يك بار در زمان عمر فتح شد اما همواده ناآرام بود تا اين كه در زمان عثمان و در سال 33 هـ .ق به دست عبدالله عامد فتح شد و معاويه 50 هزار سپاهي عرب را با خانواده شان به نواحي خراسان اعزام داشت كه تعدادي از آنها در نيشابور اقامت گزيدند.
در زمان طاهريان كه خراسان مركز حكومت واقع شد، آباداني شهر نيشابور هم مورد توجه قرار گرفت و در زمان عبدالله بن طاهر كه ارگ شادياخ در جنوب غربي شهر ايجاد گرديد نيشابور به كمال رونق و آبادي رسيد. در قرن چهارم نيشابور به عنوان يك ابرشهر خوانده مي شده است و در واقع نمونة كاملي از شهرهاي ايراني- اسلامي بوده است.
نيشابور در قيام ابومسلم خراساني مركز فرمانروايي وي گرديد. در زمان طاهر نيشابور پس از مرو كه مركز حكومت وي بوده دومين شهر ايران تلقي مي شد و در دوران ولايت مأمون اين شهر مركز فرمانروايي طاهر بود.
نيشابور در اين دوران از اهميت ويژه اي برخوردار بود و بازرگان از اقصي نقاط ايران و جهان در اين شهر داد و ستد مشغول بوده و يا با آن مراودات تجاري داشتند. يعقوب ليث صفاري نيز نيشابور را تختگاه خود كرد و به آن رونق و اعتبار بيشتري بخشيد. طغرل سلجوقي نيز بر آبادي و رونق اين شهر افزود و در اين دوران مردان بزرگي چون عطار نيشابوري و حكيم عمر خيام زندگي مي كردند و در زمان صدارت خواجه نظام الملك بر اعتبار و عظمت آن افزوده گرديد.
نيشابور از اوايل قرن حاضر تا كنون
در آغاز سدة چهاردهم هجري، شهر نيشابور به شكل مربع مستطيلي بود كه پيرامون آن به 3300 گز (3432 متر) مي رسيد. دو خيابان: يكي از مشرق به مغرب و ديگري از جنوب به شمال امتداد مي يافت كه اين دو، تقريباً وسط شهر، يكديگر را قطع مي كردند و نقطة تقاطع اين دو، چهار بازار نيشابور خوانده مي شد. اين چهار بازار از هر سمت به دروازه اي منتهي مي گرديد كه به ترتيب عبارت بود: از شرق به دروازة مشهد، از جنوب به دروازة عراق، از غرب به دروازة پاي چنار و از شمال به دروازة ارگ. در حدود ده هزار نفر ساكنان شهر در چهار كوي سرتلخ، بان گودال، سرسنگ و سعد شاه زندگي مي كردند.
صرف نظر از سادات قديمي شهر كه به حكم نسبت ديرينه، مستمري خاص داشتند و مشمول تخفيف هايي از طرف دولت بودند، اكثريت نزديك به اتفاق نيشابوريان از راه كشاورزي و كار در معادن فيروزه و نمك امرار معاش مي كردند.
حدود چهارصد و پنجاه دكان نيازمندي هاي شهر را فراهم مي ساخت و اين شهر در اين زمان داراي يازده گرمابه، دو دبستان و دو كاروانسرا بوده است.
در اوايل قرن حاضر، حصار و باروي شهر درهم شكسته و دروازه هايش برداشته شد و شهر خارج از خندق به سمت شمال و شمال غرب توسعه يافت. در اين زمان، شهر داراي بازار، محلات متعدد و دو خيابان اصلي متقاطع، يكي جنوب شرقي- شمال غرب (خيابان امام خميني) و ديگري با جهتي شمال شرقي- جنوب غربي (فردوسي شمالي و جنوبي) بوده است.
نظرات شما عزیزان:
