چکیده

عنوان اقدام پژوهی حاضر این است که، چگونه توانستم میزان علاقه مندی دانش‌آموزان حسینی را به درس قرآن و فعالیت‌های مربوط به آن افزایش دهم؟ و هدف اصلی آن نیز افزایش میزان علاقه مندی حسینی به درس قرآن و فعالیت‌های مربوط به آن می‌باشد. اما نکته ای که اشاره به آن خالی از لطف نمی‌باشد، آن است که اگر چه موضوع و عنوان اقدام پژوهی حاضر، تکراری به نظر می‌رسد، اما باید اذعان نمود که گاهی از اوقات، تکرار نه تنها زیبا و ضروری ست، که بسیار حیاتی نیز می‌باشد! از آن جمله می‌توان به تکرار شب و روز، تکرار نمازهای پنج گانه در هر روز وغیره اشاره نمود. علاوه بر این، آشنا نمودن کودکان با اصول و مبانی دین اسلام، به ویژه قرآن کریم، آن هم در پایه دبستان، همواره نیازمند تکرار است. زیرا عامل «تکرار» در فرایند تدریس، امری اجتناب ناپذیر می‌باشد. بدون شک، انجام این تحقیق، از ابعاد گوناگون دارای اهمیت و ضرورت بسیار بوده است. زیرا از یک سو، علاوه بر ایجاد علاقه مندی در دانش‌آموزان پایه اول دبستان،به درس قرآن، میزان فعالیت و مهارت آنان در روخوانی، روان خوانی، قرائت و حفظ آیات، پیام‌ها و داستان‌های قرآنی را افزایش می‌داد و از دیگر سو، موفقیت دانش‌آموزان در یادگیری دیگر دروس (قرائت فارسی، جمله نویسی، املا و غیره) را نیز امکان پذیر می‌ساخت.

واژگان کلیدی: دانش آموزان - قرآن – علاقه مندی

مقدمه

در هنگام پرداختن به مباحث قرآنی، شایسته است که ابتدا بدانیم، خود قرآن درباره خود چه می‌گوید؟ و یا خویشتن را چگونه معرفی می‌کند؟ از این رو، اولین نکته ای که قرآن در این زمینه بدان اشاره می‌نماید آن است که، این کلمات و عبارات سخن خداست. نکته دوم آن که، قرآن وظیفه خود را هدایت انسان‌ها و بیرون آوردن آن‌ها از تاریکی‌ها به سوی نور می‌داند. (مطهری، 1371: 33) آن جا که به صراحت می‌فرماید: «این قرآن کتابی است که ما به تو فرستادیم تا مردم را به امر خدا از تاریکی‌ها به سوی نور رهنمون شوی.» (سوره ابراهیم/ 1) بر این اساس، آشنایی با قرآن نه تنها آشنایی با کلام خداست، که این آشنایی، شاهراه رهایی از تاریکی جهت رسیدن به نور و روشنایی ست. حال چنانچه طلیعه آشنایی افراد با این کتاب آسمانی و ایجاد علاقه مندی به آن، از همان دوران کودکی و خردسالی همراه باشد، پیدایش صفات عالیه در انسان، بسیار سریع تر روی داده و دوام و بقای آن نیز در روش و منش آنان بیش تر و پایدار تر خواهد بود. زیرا به فرمودهٔ حضرت علی (ع)، یادگیری علم و دانش [به ویژه علوم قرآنی] در دوران کودکی، هم چون ایجاد نقش بر روی سنگ است. (حیدری ابهری،1387: 40) با توجه به مطالب یاد شده، آشکار می‌گردد که نقش و جایگاه درس قرآن در تربیت کودکان، به ویژه دانش‌آموزان پایه ..... دبستان، به چه میزان دارای اهمیت است. اما سؤال مهمی که مطرح می‌باشد آن است که، چرا در برخی از مدارس، دانش‌آموزان به درس قرآن بسیار علاقه مندند! اما در برخی دیگر از مدارس، چنین علاقه ای از خود نشان نمی‌دهند؟ چرا در بعضی از آموزشگاه‌ها معلمان و مربیان در تدریس قرآن به دانش‌آموزان موفق‌اند؟ اما در بعضی دیگر از آموزشگاه‌ها، موفقیت چندانی در این زمینه مشاهده نمی‌شود؟ به راستی دلیل این موفقیت‌ها و ناکامی‌ها چیست؟ و عوامل آن کدامند؟ به گواه برخی از پژوهشگران، هم چون بنی حسن (1385)

لینک دانلود:

اقدام پژوهی علاقه مندی دانش آموزان به درس قران

نظرات شما عزیزان: